, (pity-ma-an-ol-at) fn. tt. pitymallat-ot, harm. szr. ~a. Azon idő a nap fölkelte előtt, midőn pitymallik. Pitymallatkor fölkelni, munkához fogni.
"Ő pedig áldozván lakomát a haddal,
Másnap elindíta kora pitymalattal."
Arany. (Buda halála).
V. ö. PITYMALLIK.