, (i-r-ány-oz) áth. m. irányoz-tam, ~tál, ~ott v. irányzott, htn. ~ni v. irányzani, par. ~z. 1) Valamit bizonyos irány felé igazít, alkalmaz, helyez. Ágyút irányozni a várkapu ellen. Mellemnek irányozta a szuronyt. 2) Visszaható névmással am. tájékoz. Semmikép sem tudja irányozni magát.