, (fen-ek-etlen) mn. tt. feneketlen-t, tb. ~ěk. 1) Aminek feneke nincsen. Feneketlen tapogató kosár. Feneketlen üvegbura. Feneketlen fazék, hordó, kád. Fúják, faragják száját, oldalát, még is feneketlen. (Mese). 2) Igen mély. Feneketlen sár, tó, tenger. Határozóilag am. fenék nélkül, feneketlenül.