, hangutánzó fn. tt. bordó-t. 1) Hosszu síp a dudán, mely mindig egy hangon mormog. A dudás vállra veti a duda bordóját. Magashangon: bördő. A persában burghó am. 1. cornu intus cavum, quod instar tubae inflatur; 2. sonus vel clangor illius instrumenti. V. ö. GORDÓ. 2) Vöröshajma üreges szára, máskép: borda.